In de jaren negentig begonnen de bevinkjes. Niemand had dat verwacht. Vooraanstaande geologen waren ervan overtuigd dat aardbevingen hier geen risico vormden. Ten eerste bevindt het gas zich in poreus gesteente dat niet meteen inzakt als het gas eruit gaat. Het is immers steen. Maar áls dat dan toch zou gebeuren, omdat het wel een heel groot veld was, dan zou de slappe Nederlandse bodem dat wel dempen. Dat was zo’n beetje te teneur. Af en toe dook er wel eens een aardrijkskundeleraar op die beweerde dat het anders zat, maar die werd natuurlijk door niemand serieus genomen: “Wat weet een sociaal geograaf nou af van geologie?” Achteraf waarschijnlijk meer dan we dachten Of hij riep maar wat en kreeg bij toeval gelijk. Wie zal het zeggen?
Gedurende de jaren daarna namen de bevingen toe in omvang en sterkte. Geleidelijk aan drong het besef door dat er toch een probleem was. De roep om mindering van de gaswinning of zelfs totale stop nam toe. Vooral in Groningen. Er waren namelijk veel redenen om dat niet te willen en te hoeven doen.
De eerste is de enorme geldinjectie die het jaarlijks aan de schatkist oplevert. Ook is overschakelen op ander gas niet zo snel gefikst (zie volgende paragraaf). Daarbovenop had Groningen een belangrijke functie in het balanceren van vraag en aanbod (ook daar kom ik straks op terug).Er was ook nog een heel andere optie, die de toenmalige ministers en bazen van de betreffende oliemaatschappijen niet serieus wilden onderzoeken. Helaas. Want dat zou nu, met de zorgen rond het Russische gas, een goede uitweg hebben geboden. Want, hoe erg de aardbevingen en de schade ook zijn, objectief gezien zijn het geen hele sterke aardbevingen.
Vergelijk het met de bevingen die ze in Japan of Chili bijna dagelijks hebben. De meeste worden helemaal niet genoemd. Alleen de wat zwaardere krijgen wat aandacht. Zoals wij het weerbericht hebben, zo krijgen ze daar ook verwachte aardbevingen door. Alleen die van meer dan 6 op de schaal van Richter zijn. Daaronder is het niet interessant om te benoemen. Toch storten daar de huizen niet dagelijks in. Ik heb er enkele meegemaakt terwijl ik op de elfde verdieping een appartement had. De lamp bewoog wat maar verder niets. Geen scheurtje in de muur.Het is dus mogelijk om huizen zo te bouwen dat ze die aardbevingen makkelijk aan kunnen. Er is berekend dat een opkoopprogramma van alle huizen in Groningen de staat nu 20 miljard euro zou kosten. In plaats van opkopen kan dat ook geschonken worden als compensatie of voor volledige herbouw op aardbevingsbestendige wijze. Dat is heel veel geld inderdaad. Er zit met de huidige prijzen nu nog voor 500 miljard euro aan gas in de grond.
